Την 28η Οκτωβρίου 1940, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ιωάννης Μεταξάς (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ασκούσε δικτατορικά την εξουσία ύστερα από το κίνημα της 4ης Αυγούστου 1936), απορρίπτει με ένα ηχηρό ΟΧΙ το ιταμό τελεσίγραφο της φασιστικής κυβέρνησης της Ιταλίας, δια του οποίου απαιτούσε την είσοδο των Ιταλικών στρατευμάτων στη χώρα μας και τη κατάληψη «κάποιων» στρατηγικών σημείων, που δεν κατονομάζονταν. Από την ώρα εκείνη, η «μικρά αλλά έντιμος Ελλάς», μάχεται εναντίον των Ιταλών φασιστών στα βουνά της Ηπείρου σε ένα άγριο και εξαντλητικό πόλεμο που θα συνεχιστεί ασταμάτητα για έξι μήνες. Ότι καλύτερο διαθέτει η χώρα σε στρατιωτική δύναμη, μεταφέρεται στην Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία για την αντιμετώπιση της Ιταλικής επιβουλής. Δύο Τμήματα Στρατιάς, τέσσερα Σώματα Στρατού, δεκατέσσερις Μεραρχίες Πεζικού και μια Μεραρχία Ιππικού, μάχονται απελπισμένα για τη τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας. Όλοι οι πόροι της μικρής και εξαντλημένης από τους προηγούμενους πόλεμους πατρίδας, προσφέρονται στον αγώνα.
Την 29η Ιανουαρίου πεθαίνει αιφνιδιαστικά ο Ιωάννης Μεταξάς, αφού προηγουμένως έχει απορρίψει προτάσεις των Άγγλων για αποβίβαση στην Ελλάδα μιας συμβολικής Βρετανικής δύναμης προς ενίσχυση των μαχόμενων Ελληνικών δυνάμεων, με το αιτιολογικό ότι η προσφερόμενη δύναμη ήταν ανεπαρκής, η δε μεταφορά της στην Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για επέμβαση των Γερμανών. Η Ελληνική κυβέρνηση ζητούσε 9 Μεραρχίες, τις οποίες η Βρετανία αδυνατούσε να διαθέσει.
Πρωθυπουργός ορίζεται αμέσως ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Αλέξανδρος Κορυζής. Είναι «δοτός πρωθυπουργός» (αφού δεν υφίσταται βουλή) και τραπεζίτης. Πέρα από την επαγγελματική δραστηριότητα του με τα οικονομικά και τις τράπεζες, έχει λάβει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους με το βαθμό του ανθυπολοχαγού.
Την 6η Απριλίου 1941, ο Αλέξανδρος Κορυζής δέχεται και αυτός, όπως και ο Ιωάννης Μεταξάς, το κάλεσμα της μοίρας. Ο πρεσβευτής του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, Βίκτωρ Έρμπαχ – Σένμπεροχ του επιδίδει τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Εισπράττει όμως, ένα ηχηρότατο ΟΧΙ. Από την ημέρα εκείνη, η εξαντλημένη πλέον Ελλάδα βρίσκεται σε ένα απελπισμένο διμέτωπο αγώνα με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Η ώρα της κρίσης για τον Αλέξανδρο Κορυζή πλησιάζει αμείλικτα. Στις 18 Απριλίου 1941, το Βρετανικό εκστρατευτικό σώμα “W”, εγκαταλείπει την τοποθεσία του Ολύμπου και συμπτύσσεται προς τις Θερμοπύλες. Οι Γερμανικές δυνάμεις βρίσκονται μια ανάσα από τη Λάρισα. Άλλες Γερμανικές δυνάμεις, η «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» προωθείται προς το Μέτσοβο, δηλαδή προς το πλευρό των δυνάμεων των Τμημάτων Στρατιάς Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας (Τ.Σ.Η. και Τ.Σ.Δ.Μ.) που συμπτύσσονται προς νότο. Διάφορες μονάδες υπό το κράτος του φόβου να αιχμαλωτιστούν από τους Ιταλούς, διαλύονται και οι άνδρες τους διαρρέουν. Οι Σωματάρχες της Στρατιάς Ηπείρου, πιέζουν αφόρητα για συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, προκειμένου να μην αιχμαλωτιστεί ο στρατός από τους Ιταλούς. Ο βασιλιάς, η κυβέρνηση, ο αρχιστράτηγος απαιτούν τη συνέχιση του αγώνα μέχρι οι Βρετανοί να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Το βάρος της ευθύνης που σηκώνει στις πλάτες του ο «δοτός» πρωθυπουργός Ιωάννης Κορυζής, είναι ασήκωτο.
Στις 18 Απριλίου 1941 συγκαλείται σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για εκτίμηση της κατάστασης. Ο Κορυζής ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του βασιλιά. Κατευθύνθηκε στην οικία του, κλείστηκε στο γραφείο του και αυτοκτόνησε.
Ο Αλέξανδρος Κορυζής είναι πλέον ή βέβαιο ότι δεν διέθετε το απαιτούμενο ειδικό βάρος για την αντιμετώπιση δύσκολων έως τραγικών πολιτικών και πολεμικών καταστάσεων. Παρ’ όλα αυτά όμως, δεν παρέδωσε την κυριαρχία της χώρας, δεν παρέδωσε το στρατό και τις σημαίες, δεν συνθηκολόγησε με τον εχθρό, δεν πρόδωσε το λαό, δεν δέχθηκε την ατίμωση της πατρίδας, δεν συνεργάστηκε με το κατακτητή. Παρέμεινε όρθιος και όταν όλα τελείωναν, προτίμησε τον εθελούσιο θάνατο από την ατίμωση. Ευτύχησε να μη δει τη καταστροφή της χώρας από τις δυνάμεις του Γ’ Ράιχ και των ντόπιων συνεργατών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου