Περί βρακίου εγκώμιον!

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο γενναίος στρατηγός της Εθνικής Παλιγγενεσίας , εκτός από την ορμητικότητα του, ήταν γνωστός και για την σπιρτάδα και την αθυροστομία του.
Για να μη δειλιάζουν τα παλληκάρια του, είχε μαζί του ένα παλιόβρακο, γνωστό σαν το (βρακί της Κατερίνας) και υποχρέωνε όσους έπιανε φοβητσιάρηδες , να το φορέσουν. Αυτό ήταν μεγάλο ντρόπιασμα για τους πολεμιστές.
Φανταστείτε τώρα φίλοι μου, πόσα τέτοια εσώρουχα, πρέπει εμείς να παραγγείλουμε για τα καμάρια μας. Αυτά θα είναι ένα είδος παρασήμου για ότι έκαναν για την πατρίδα μας, για το ανάστημα που δεν σήκωσαν, για τα ΟΧΙ που δεν είπαν. Για την ευκολία που ξεπούλησαν τα όσια και ιερά μας παραδίδοντας τα άγια τοις κυσί. Μια ελεύθερη περήφανη χώρα, την
έσυραν στις γαλέρες της δουλείας, χωρίς όραμα και ελπίδα.
Τα περισσότερα βρακιά πρέπει να΄χουν χρώμα πράσινο-βατραχί, ν΄αντέχουν στα κανό και τις ποδηλατοδρομίες.
Άλλα, πρέπει να΄ν μεταξωτά για τους επι-δέξιούς, σέξι, δαντελοπλουμισμένα.
Δυο- τρία πρέπει να΄ναι έξτρα- extra-extra large, για τους καλοφαγωμένους, διπλή η σέλα από κάτω.
Ας παραγγείλουμε και μερικά πορφυρά, τραχιά, φτιαγμένα απ΄την εργατιά, αυτό μη σας ξενίζει.
Μην λείπουν και τα trendy σλιπ, για τ΄ανερχόμενα ορμητικά νεανικά μηριά.
Κάποια λίγα, πρέπει να΄χουν χρώμα ροζ- σαμπανί, σατέν, κι αυτά θα χρειαστούνε.
Ένα βρακί, -σπέσιαλ παραγγελία- λίγο ψηλοκάβαλο, χρώμα μαύρο, γοτθικό, που να κρατά αιώνια.
Μην ξεχάσουμε στην παραγγελιά και ένα ελαστικό, μεγαλωπό, ν΄αντέχει στις κωλοτουμπιές.
Ας δώσουμε και δυο μαυρομπλέ, σ΄αυτούς τους –από κόμμα σε κόμμα- περιπλανητές, να μοιάζουν με χιτώνα.
Ας πάρουμε και τ΄ακριβό, σε χρώμα γκρι παγερό, φτιαγμένο για κοντό , πλούσιο τραπεζίτη.
Τέλος, βρακί ο Ένας δεν χρειάζεται, αρκεί μια κούτα Πάμπερς!