Συγχώρεσέ με που γίνομαι απρόσκλητος συμβουλάτορας, τούτες τις μέρες του [Μαΐου] Ιουνίου, χωρίς, ίσως, να το χρειάζεσαι. Μα παίρνω το θάρρος, επειδή ούτε εξέλαβα τους καλούς σου τρόπους ως ανοησία ούτε αποδοκίμασα την αναρρίχησή σου στο αξίωμα επειδή έγινε κληρονομικώ δικαίω ούτε υποτίμησα τη νίκη σου επί του ενδοπαραταξιακού σου αντιπάλου.
Δύσκολα μπορεί να εξηγήσει κανείς πώς η Ρώμη έφθασε να κυβερνά τον κόσμο. Ίσως επειδή καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας ξένους λαούς, αναλαμβάναμε την ευθύνη για την ευημερία τους. Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βάρβαρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες.
Δεν είναι όμως υπεύθυνος όποιος αδιαφορεί για το μέλλον του λαού που υποτάχτηκε στην εξουσία του. Όποιος ξεπερνά το μέτρο εκείνο που επιτρέπει στην εκμετάλλευση να γίνεται ανεκτή. Και το μέτρο αυτό το ξεπέρασες με όσα έπραξες και με όσα παρέλειψες να πράξεις.
● Φύγε. Είναι ατιμωτικό να πετάς καλλιτέχνες στην αρένα για να αποσπάσεις την προσοχή του όχλου. Είναι ατιμωτικό να σε υποστηρίζουν μόνον ο ορκισμένος εχθρός του πατέρα σου μαζί με ένα χυδαίο έμπορα και τους αυλοκόλακες. Θα είναι σε λίγο ατιμωτικό να στηρίζεσαι μοναχά στις λεγεώνες. Και αυτές δεν θα σε υποστηρίζουν ούτε για πάντα ούτε άνευ όρων. Είσαι σίγουρος ότι μπορείς να αντέξεις τους όρους τους;
● Φύγε. Όλοι το έχουν καταλάβει ότι νιώθεις άβολα σε αυτήν την ασήμαντη επαρχία των τεμπέληδων και πολυλογάδων που ενδιαφέρονται περισσότερο για καβγάδες παρά για την αλήθεια. «Ο πραίτωρ δεν πρέπει να μεριμνά για τα ασήμαντα» δεν λένε εξάλλου οι παλιοί; Δεν θα χαθείς: έχεις φίλους σε όλη την Οικουμένη.
● [Φύγε. Έχεις ακόμα καιρό να κάνεις τη φυγή σου να φανεί ως ηρωική έξοδος].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου