Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

2011-01-31 13:21:48
Image Σοβαρά θέματα ασφάλειας του κεντρικού ναυστάθμου Σαλαμίνας τίθενται, καθώς, όπως αναφέρουν ασφαλείς πηγές, προ ημερών άγνωστα ταχύπλοα σκάφη διείσδυσαν μέχρι τις λιμενικές εγκαταστάσεις της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών (ΜΥΚ)  με αποτέλεσμα να υπάρξει καταδίωξή τους και ρίψη πυροβολισμών. Συνολικά στην καταδίωξη συμμετείχαν τρία ταχύπλοα της ΜΥΚ ενώ ο αριθμός των ταχύπλοων σκαφών που εισήλθαν μέσα στο ναύσταθμό δεν έχει διευ...


Ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΩΣ ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ ΔΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΙΣ ΝΟΜΙΚΗΣ

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Η πρακτικότητα μετράει

Επειδή πάνω από όλα η πρακτικότητα είναι αυτή που μετράει....




Πως μπορεί 1 γυναίκα να ικανοποιήσει ταυτόχρονα 12 άνδρες?

Έχετε σκεφτεί ποτέ πως μπορεί μια γυναίκα να ικανοποιήσει 12 άντρες ταυτόχρονα?

  Μπορεί να σας ακούγετε αδύνατο αλλά δεν είναι. Oι Λακεδαιμόνιοι για μια ακόμα φορά βρήκαν την λύση και σας την παρουσιάζουν....



 

Στη χώρα του μεγάλου, του ωραίου και του αληθινού!

Παρασκευή, 28 Ιανουαρίου 2011

Quiz..

Ποιος είναι αλήθεια ο λόγος, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, κρατούσε όλες αυτές τις μέρες χαλαρή στάση στο θέμα τον μεταναστών που έκαναν κατάληψη στην Νομική σχολή;; Υπάρχει εξήγηση.. Δείτε!!


.....
....
....
....
....
....
....
...
...

Δεν ήθελε να συγκρουστεί με τους ψηφοφόρους του!!

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Τα παιδιά μας διδάσκονται: Δεν είναι ελληνικά τα Ίμια!

«Βόμβα» πολλών μεγατόνων και ένα απρόσμενο δώρο στην Τουρκία περιέχεται στο βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία», όπου αναφέρεται ότι τα Ίμια δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά τα διεκδικούμε μαζί με την Τουρκία!

Στο βιβλίο αυτό που διδάσκεται στους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου, όταν φθάνουμε στην εποχή της κρίσης με τα Ίμια, τον Γενάρη του 1996 στη σελ. 163 αναγράφονται επί λέξει τα εξής: ...


«Με αφορμή τη ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ της βραχονησίδας Ίμια στα Δωδεκάνησα ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες αποχωρήσεις».

Δηλαδή οι συγγραφείς του βιβλίου της ιστορίας Ευαγγελία Λουβή και Δημήτριος Ξιφαράς μαθαίνουν στα παιδιά μας ότι τα Ίμια δεν είναι κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, αλλά μία βραχονησίδα που διεκδικούμε με την Τουρκία, άρα δεχόμαστε ότι μπορεί να ανήκει και στους Τούρκους.

Το βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου έχει προκαλέσει συναγερμό στο υπουργείο Εξωτερικών δεδομένου ότι προσφέρει ένα σοβαρό επιχείρημα στην Τουρκία να επικαλείται σε διεθνείς οργανισμούς ότι η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας Ίμια, αλλά τη διεκδικεί μαζί με την Τουρκία.

Ήδη πολλές οργανώσεις καθηγητών έχουν ενημερώσει για τη διαστρέβλωση της ιστορίας και το υπουργείο Παιδείας και την ΟΛΜΕ ζητώντας άμεση παρέμβαση για την αλλαγή του συγκεκριμένου σημείου στο βιβλίο «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία».

Οπλισμός, τακτική

Οπλισμός, τακτική
Οι Λακεδαιμόνιοι έφεραν βαρύ οπλισμό, στον οποίο εκπαιδεύονταν από 7 ετών και αριθμούσε 37 κιλά πανοπλίας και γυλιού, 17 κιλά ασπίδας (από δρυ, ορείχαλκο και σίδηρο) και 6 κιλά οπλισμού από δόρατα κρανιάς, κοντό ξίφος και ξυήλη (ή ξυάλη στα δωρικά, -πριονωτό εγχειρίδιο). Σύνολο λοιπόν περίπου 60 κιλά, όσο το βάρος ενός εφήβου. Η πυκνή πολεμική τους διάταξη έγινε γνωστή ως Σπαρτιατική φάλαγγα.
Οι Λακεδαιμόνιοι όμοιοι που αποτελούσαν το καθαυτό τμήμα του στρατού, είχαν αναπτύξει την τεχνική του ωθισμού, όπου οι μπροστινές γραμμές, ειδικευμένες σε αυτό, ωθούσαν τις γραμμές του εχθρού, ενώ οι συμπολεμιστές πίσω τους χτυπούσαν τους αντιπάλους με τα δόρατα. Μια άλλη τεχνική ήταν αυτή της ψεύτικης υποχώρησης όπου οι άντρες σκορπίζονταν προσποιούμενοι άτακτη υποχώρηση και στη συνέχεια επέστρεφαν δρυμίτεροι για να αποδεκατίσουν τους «καταδιώκτες» τους. Ακόμη, ένα άγημα ιππέων υποβοηθούσε στα αριστερά όπου παρατάσονταν οι σύμαχοι Σκιρίτες που ακολουθούσαν παντού το στρατό. Στο δεξίο άκρο παρατασόταν οι καλύτεροι στρατιώτες, οι ολυμπιονίκες και οι βασιλείς, ενώ το κέντρο αποτελούταν από περίοικους και ομοίους. Όλοι ακολουθούνταν από αρκετούς βοηθητικούς είλωτες.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Για την αρχαία ιστορία της Σπάρτης βασιζόμαστε σε μερικούς μύθους. Η παράδοση αναφέρει ότι ιδρύθηκε από τον Λακεδαίμονα, τον γιο του Δία και της Ταϋγέτης, ο οποίος παντρεύτηκε την Σπάρτη, την κόρη του Ευρώτα.
Γύρω στα 1200 π.Χ., με τον γάμο της κόρης του Μενέλαου Ερμιόνης και με τον γιο του Αγαμέμνονα Ορέστη, τα βασίλεια του Άργους και της Σπάρτης ενώθηκαν. Τα ευρήματα από τις ανασκαφές πιστοποιούν, ότι σε αυτά τα χρόνια, αντίθετα με την μετέπειτα Σπάρτη, ένας πλούσιος πολιτισμός είχε αναπτυχθεί εδώ.
Γύρω στα 1100 π.Χ., οι Δωριείς ήλθαν και κατέλαβαν την περιοχή (η Αρχαιολογία αντίθετα πιστεύει ότι οι Δωριείς εγκαταστάθηκαν το 950 π.Χ.).
Η παράδοση αναφέρει, ότι 80 χρόνια μετά την πτώση της Τροίας, οι Ηρακλήδες αδελφοί, απόγονοι του ήρωα Ηρακλή, Κρεσφόντης, Τέμενος και Αριστόδημος προσπάθησαν να καταλάβουν την Πελοπόννησο.
Ο Αριστόδημος πέθανε στην Ναύπακτο, χτυπημένος από κεραυνό, αφήνοντας πίσω του τα δίδυμα παιδιά του, Ευρυσθένη και Πρόκλη. Τα αδέλφια του, πέρασαν τον κόλπο και αποβιβάστηκαν στην Αχαΐα, όπου και πολέμησαν  νικώντας  τον άρχοντα της Πελοποννήσου, Τισαμένη . Όταν η Δωρική φάλαγγα έφθασε στην περιοχή της Λακωνίας και Μεσσηνίας, επικεφαλής ήταν ο Κρεσφόντης, ο οποίος κατοίκησε την εύφορη πεδιάδα της Πάμεσου. Υπήρχε όμως μία συνεχής διαφωνία μεταξύ των αρχηγών Κρεσφόντη και Θήρα, για την μοιρασιά της περιοχής.
Ο Θήρας, αδελφός της γυναίκας του Αριστόδημου και κηδεμόνας στα δίδυμα παιδιά της, μετά τον θάνατο του άνδρα της, ήθελε να πάρει την εύφορη Μεσσηνία, αλλά ο Κρεσφόντης και αδελφός του Τέμενος τον ξεγέλασαν. Κανόνισαν να ρίξουν στο νερό δύο μικρά κεραμίδια, με τα ονόματα του Κρεσφόντη και του Θήρα γραμμένα στο καθένα από αυτά και εκείνου που θα επέπλεε στην επιφάνεια, θα έπαιρνε την Μεσσηνία, ο δε άλλος την Λακωνία.
Το κεραμίδι του Κρεσφόντη είχε ψηθεί στην φωτιά, ενώ του Θήρα στον ήλιο και όταν τα έριξαν στο νερό, το κεραμίδι του Θήρα βυθίσθηκε και του Κρεσφόντη επέπλευσε, παίρνοντας έτσι την Μεσσηνία.
Κατά την διάρκεια της ιστορίας της Σπάρτης, το οικιστικό κέντρο στην πλούσια πεδιάδα του Ευρώτα άλλαξε πολλές φορές, αλλά η Δωρική πόλη η οποία αποτελείτο από πέντε χωριά, ήταν στην περιοχή της σημερινής Σπάρτης. Γνωρίζουμε μόνο τα ονόματα των τεσσάρων χωριών, Πιτάνη, Λίμναι, Μεσόα, Κινόσουρα. Το πέμπτο ήταν πιθανόν η συγχώνευση των χωριών Πιλάνη, Σελάσια, Αιγίτιδα, Φάροι, Αμίκλαι, τα οποία η Σπάρτη κατέκτησε αργότερα.
Η Σπάρτη κατά την διάρκεια του 8ου και 7ου αιώνα π.Χ. ήταν ανοιχτή στους ξένους. Είχε καλές σχέσεις με την Σάμο, η οποία την βοήθησε στον πόλεμο με την Μεσσηνία και επίσης με την Κύπρο, Ρόδο, Κυρήνη, κλπ. Ήταν μία ιδιαίτερα πολιτισμένη πόλη, με τους δικούς της αρχιτέκτονες, οι οποίοι έκτισαν το φημισμένο ορειχάλκινο ναό της Αθηνάς. Οι τέχνες είχαν αναπτυχθεί και ήταν πολλοί οι φημισμένοι γλύπτες σε ξύλο, αγγειοπλάστες, τεχνίτες μετάλλων, υφαντοποιοί, δερματοποιοί, μεταξύ αυτών ξένοι. Οι Σπαρτιάτες μουσικοί, χορευτές και τραγουδιστές ήταν ξακουστοί. Ήταν επίσης φημισμένη για την πορφυρή βαφή των υφασμάτων.
Από το 720 π.Χ. έως το 576 π.Χ., είχε 46 ολυμπιονίκες από σύνολο 81 νικητών. Αλλά κατά τον 6ον αιώνα π.Χ., οι τέχνες άρχισαν να παρακμάζουν. Οι νόμοι του Λυκούργου σταδιακά αποστράγγισαν την Σπάρτη.